Evlilikte Uyumun Önemi

Evlilik hayatında eşlerin uyumu çok önemlidir, uyum güçlü bir aile yapısının oluşmasına neden olur. İlişkilerin sağlam olması, kişilerin uyumuna göre şekil alır. Ailede eşlerin birbirlerine karşı takındıkları tutum, birbirlerinin saygı ve sevgi çerçevecinde ve ortak yaşam kurallarına uygun davranmaları mutlu bir birliktelik ve aile olma kavramına uygun sağlıklı nesillerin yetiştirilmesine ortam hazırlanmış olur. Kişilerin evlilik öncesi birbirlerini tanıma dönemi bu bağlamda çok önemlidir, nişanlılık dönemini çok iyi kullanmak gerekiyor bu durumda. ilişkide ki uyumu yakalayıp yakalayamayacaklarını bu dönem kişiler görebilir. Her ne kadar zıt kutuplar birbirini çeker derlerse de, zıtlıkların hangi noktada olduğu önemlidir. Sonuç itibari ile evlilik öncesi olan bu zamanı çok iyi kullanmalısınız, evet aradığım kişi bu dedikten sonra evliliğe adım atmalısınız.
Evlilik sürekli ilği ister, eşler her zaman birbirine açık olmalıdır. Şunu unutmamalıyızki kimse kimsenin aklından geceni okuyamaz. Eğer, tutarlı bir şekilde karşısındakinin beklentilerine duyarlı bir şekilde yaklaşırsa işte o zaman aşk ve sevgi beslenir.

Can Dündar’ın evliliğe ait yazısı, evliliğin nasıl olması gerektiğini ve uzun yıllar bıkmadan ve kopmadan nasıl güzel bir şekilde gidebileceğini anlatmış. Bu şiirsel yazıyı sizlerle paylaşmak istedim. Bakın nasıl anlatmış evliliği..

Evlilik inanmadığım halde içerisinde 17seneyi bitirdiğim bir kurum benim
için.. 17 senede (abartmıyorum) 40 çift arkadaşımın son verdiği kurum ayni
zamanda da…
Evliliğimin bu kadar uzun sürmesinin gizi belki de kuruma inanmamaktan
geçiyor.
Evliliği toplumun dayattığı şekilde yasamamaktan…

Nedir bu dayatmalar?
Erkeğin muhakkak kadından yasça büyük olması eğitim seviyesinin erkeğin
lehine yada en azından eşit olması bunların sadece ikisi…
Olmazyürümez diyor toplum…
Erkek yaşça büyük olmalı ki kadına “höt” dediğinde oturmalı kadın…
Ya da yumuşatıyorlar;
Efendim kadın erkekten önce çöktüğü için (hani doğum felan) küçük olmalıymış
yaşı…
Eğitimde de böyle..
Kadının çok okumuşu bilmiş olurmuşevde kalmakmış layıkı ….
EŞiM BENDEN 2 YAŞ BÜYÜK; ne “höt” dememe gerek kaldı 17 senede
ne de
benden önce çöktü…
Yıllar içinde ben yaşlandıkça o gençleşti
-“Ooo Can bey kapmışsınız çıtırı “esprilerine muhatap dahi
oldum.
EŞiM 3 ÜNiVERSiTE BiTiRDi; ben bi taneyi 9 senede bitirdim..
Ne o bana bilmişlik tasladı ne ben ona ezik baktım…

Kulağa gelen müzik tekse de onu oluşturan notalar farklıdır der
Halil Cibran…

Bunu unutmadık biz. Ben konuşurken o dinlediben dinlerken o konuştu 17 sene. O
öfkeliyken ben ben öfkeliyken o “haklısın bitanem…”dedik Öfke bitip fırtına durulduğunda

“ama bi de böyle düşün” de dedik fikrimizi savunurken.
Farklı insanlar olarak görmedik birbirimizi aynı amaç için savaşan
neferlerdik bu hayatta…
Asla bilmedik ne kadar para kazandığımızı ortak cüzdanımızdan gerektiği
kadar aldık..
Ne kadar çalarsa çalsın masanın üstünde telefon kim bu saatte arayan karşı
cins diye sorgulamadık da ama…
Sevginin en büyük dostuydu bizim için “güven”… Ve güvenin ardına saklanmış

bir “saygı” vardı daima…
Ne kavgalar ne badireler atlattık 17 senede…
Eee ülkeler neler gördü biz çekirdek aile mi sütliman
yaşayacaktık…
Bir gün öyle bir girdik ki birbirimize ben ilk kez odamın
dışında yattım bi gece misafir odasında…

Gece yarısı kapı açıldı eşim;
-Ne yapıyorsun burda?” diye sordu kapının eşiğinden “uyuyorum”
dedim buz
gibi
bi sesle…
Gitti gelmesi 1 dakikasını almıştı elinde yastıkla… “kay yana”
dedi
daracık yatakta. “ne yapıyorsun?”dediğimde “benim yerim senin
yanın sen
gelmezsen ben gelirim” dedi…
Anladım ki o gece en uzun kavgamız yat saatine kadar sürecek…
Ve bence doğrusu da bu…Özen gösterdik o günden sonra evin her
yerinde
kavga ettik yatak odamız hariç..
Kırsak da zaman zaman kalplerimizi asla kin tutmadık
birbirimize…
Toplum kurallarıyla oynasaydık bu oyunu belki de 41 inci
çift olacaktık o listede…
Ama oyunun kurallarını biz koyduk… Nede olsa bizim
oyunumuzdu oynanan…

Evlilik; hesapsız içine dalınması gereken bi oyun bence…
Topluma kulaklarını tıkayarak hem de… Ne benim ne de
bizim sözlerimizle…
Sadece gönlünüzden geçtiğince …Dediği gibi Ataol Behramoğlu’nun
;

“…Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mi büyük yaşayacaksın ırmaklara göğe bütün
Evrene karışırcasına.Çünkü ömür dediğimiz şey
hayata sunulmuş bir armağandır.Ve hayat sunulmuş bir armağandır
insana…

CAN DÜNDAR