Epitel

Epitelyum, Yunanca epi ve theleos kelimelerinden meydana gelmiştir. Epitelyum dokuyu meydana getiren hücrelere ise epitelyum hücreler denmektedir. Epitel hücreler, gelişmekte olan embriyonun üç germinatif tabakası olan ektoderm, endoderm ve mezodermden köken almaktadırlar. Epitel hücrelerinin boyutları ve şekilleri birbirinden farklıdır.
Yüksek prizmatikten kübik epitele ve alçak yassı epitele farklılık gösterirken, bütün ara şekilleri de değişir. Hücre çekirdeklerinin formu, genellikle hücre şekline uymaktadır.
Epitel doku, organizmada geniş bir dağılış göstermektedir. Vücudun bütün yüzeylerinin hem içini, hem dışını döşeyerek, salgı bezlerinin büyük bir bölümünü oluşturur.

Ektoderm ve endoderm, epitel özelliktedir ve vücudun epitel odaklı organlarının hemen hepside bu tabakadan köklerini alırlar. Örneğin, vücudun tamamını kapatan derinin epidermisi ve kornea epiteli ektodermden gelişmektedirler. Epitelin içeri çökerek (invaginasyon) çoğalması ile (proliferasyon) derinin bez yapıları (terbezi, yağbezi, sütbezi) oluşmaya başlar. Sindirim kanalı, karaciğer, pankreas, mide bezleri ve bağırsak bezleri, embriyoda invaginasyon, proliferasyon ve öncelikle bağırsak örtüsünün epitel uçlarının özelleşmesiyle meydana gelmektedir. Erginlik çağındakilerde her bir ekzokrin bez, bir iç boşluk ya da dış tabakayla, embriyonik yaşam esnasında oluşturduğu iç ve dış yüzey tabakanın epiteline açılan kanallar vasıtasıyla ilişki kurmaktadır. Endokrin bezler ise, odak aldıkları yüzey epiteli ile ilişkilerini genelde kaybederler. Mezodermden odaklanan epitelden oluşmuş organlar; böbrek, dişi ve erkek üreme kanallarının birer örtüsüdür.